Nog even geduld, Evy

Het is bijna mijn verjaardag.
Dinsdag mag ik eindelijk de kaartjes en postpakketten openmaken die ik de voorbije dagen/weken heb mogen ontvangen.

Normaal spendeer ik mijn verjaardag het liefst samen met familie en vrienden.
Dat spreekt voor zich.
Maar nu is er een grote plas water die dat verhoedt.
Toch gedeeltelijk.

Ik had een oproep gedaan om me kaartjes te sturen en ik moet zeggen dat bezoekjes aan de brievenbus de laatste dagen mij niet teleurstelden.

Iedereen krijgt graag post, maar als je al bijna zes maanden in een ander continent vertoeft wordt dat toch wel dubbel gewaardeerd.
En ik moet toegeven dat ik nog nooit zoveel post heb gekregen en ja, dat doet me toch wel een beetje speciaal voelen.

Dus: dank u.

Ik ga niet alles openmaken op dinsdag zelve, afhankelijk van de hoeveelheid tracht ik er misschien een verjaarweek van te maken.
Ik wil mezelf ook niet teveel verwennen voor een dag.
Ik wil bij ieder kaartje en attentie lang genoeg kunnen stilstaan.

Sommige kaartjes kwamen behoorlijk beschadigd toe (foto's volgen nog), dus ik hoop dat er niks verloren is gegaan.
Sommige kaartjes maakten lawaai als ik er mee schudde.
Sommige kaartjes waren heel erg versierd.
En sommige kaartjes zijn zeer mysterieus: In het begin had ik twee enveloppen, elk met een handschrift dat ik niet kende, ontvangen. Eerst voelde ik me wat schuldig dat ik het handschrift van vrienden niet meer herkende (is dat het gevolg van het digitale tijdperk?), maar later ontving ik nog kaartjes met onbekende namen op! 
Er is iets vreemd aan de gang.
Ha, wat een verrassing zal dat zijn om die kaartjes te lezen.

Dus dankzij jullie kijk ik naar mijn verjaardag uit zoals een klein kind.
Dankzij jullie voel ik me geliefd en dat, mensen, telt.

Nog een paar daagjes!!!

The Nationals

Ik ben naar een baseball game gaan kijken (reeds enkele weken geleden). 

En dat was desondanks het hete weer toch wel plezant. 

Het enthousiasme van de Amerikanen is zeer aanstekelijk (ook in de bioscoop (waar mensen juichen en applaudisseren)). 

Het was Washington tegen Colorado. 

Vier scheidsrechters. Niet weinig.

NO varia

Een klein privé bibliotheekje.
Een leuke manier om andere mensen ook mee te laten genieten van je literaire pareltjes.
Maar dan moet je wel veel vertrouwen hebben in de medemens.

De prachtige bomen hebben zeer sterke wortels die voetpaden en wegen omhoog duwen. 

Ook hier hadden ze een Sculpture Garden:

NO during night

The streetcar

Een andere reden waarom St Charles Avenue zo bekend is de tram.

Het openbaar vervoer in New Orleans is zeer poverkes.
Geen metro, zeer weinig bussen en enkele trammen.
Zonder auto geraak je maar naar weinig plaatsen.
En dat is zonde.
De Amerikanen houden van grote auto's, maar parkeerplaatsen zijn zeer schaar en de straten smal.
En wat moeten armere mensen dan doen?



Terug naar de tram!
Een zeer leuke ervaring.

Loyola

Rechtover het golfterrein/ park bevindt zich Loyola ofte een universiteit in New Orleans.

Dat er hier veel gefeest wordt tijdens Mardi Gras is nog steeds zichtbaar.
Kettingen worden in de lucht gegooid en blijven in bomen, huizen, kabels, ... hangen.

Stadspark - St Charles av.

Spookbomen: Het soort mos aan de bomen is niet schadelijk voor de boom zelf. 

Het park langs St. Charles Avenue is tevens een golfterrein.
Goed concept om een park voor iedereen aantrekkelijk te maken.

Enkele zeer mooie huizen lang St Charles Av.

Plantation 2: Laura, a creole plantation

Misschien minder indrukwekkend dan de vorige, maar toch het gaan waard. 

We hadden een zeer gemotiveerde, enthousiaste gids die ons veel wist te vertellen. 

J'ai un petit problème dans ma plantation. ^^

Dit klopt zo niet (het was zeker driehonderd keer warmer):

En toen begon het te regenen. Afkoeling. Welkom.