National Museum of Natural History 2

Mijn tweede bezoek aan dit museum verliep een pak meer ontspannen.
En ik ( en Elisabeth ) heb dan ook meer kunnen bekijken.
Zo heb ik geleerd dat in de Twilight zone van de zee heel veel lichtgevende beestjes leven,
dat van koraal medicatie wordt gemaakt dat helpt tegen pijn,
zag ik hoe koraalriffen stierven,
zag ik heel enge vissen,
heb ik gezien hoe een hele walvis wordt opgepeuzeld door kleine garnaaltjes en kreeften op een week tijd, leerde ik dat we in feite heel weinig weten over de zee
en dat als de zee zou opdrogen er 45 meter zout op het gehele aardoppervlak zou liggen,
...
En nog veel meer.

Ik heb ook nog de afdeling mammals bezocht, maar daar liepen veel te veel schoolkinderen rond.
En eerlijk: ik vind dat ook helemaal niet zo interessant.
Apenschedels en stenen (werktuigen van de eerste mens (-achtige?)) en vreemde skeletten.
En gevonden voetafdrukken. Neih.


Wel een interessante opmerking gehoord van de gids:
Hij werd gevraagd waarom wij niet uitgestorven zijn.
En hij zei dat hij denkt omdat wij helemaal niet zo vriendelijk zijn.
Ontsteltenis op het kindergezicht.

De buurvrouw gaat voor een maand op bezoek bij haar dochter in Californië.
En ik ga dus eens nadenken over een andere mogelijkheid om iets te bezoeken.
Want ik vind het wel fijn dat mijn week van routine eens onderbroken wordt en Elisabeth vindt het ook fantastisch.

Tweede en derde fortune cookie.

Ja, veel chinees en japans eet ik hier.
Dat bevalt me dan ook heel goed. :)

Afhaalchinees.
Wat denkt u van deze spreuk?
Ik weet het niet, zulle, of de vork zo aan de steel zit.

Chinees gegeten in the mall.

Juist, ja!

Bankkaart

Ik had jullie al verteld dat je een social security number nodig had om bepaalde dingen te doen.
Zoals een bankrekening openen.
En gisterenavond (na toch wel een rompslomp van telefoontjes en informatie opsturen) heb ik eindelijk mijn bankkaart ontvangen!
Een schoon blinkend blauw kaartje.
Eindelijk (ik ben hier al bijna twee maanden)!
Want die dollarbriefjes zijn zo irritant gelijkend op elkaar.
Ik zwom in de een dollarbiljetten, geraakte mijn munten niet kwijt.

Maar nu: even glijden en een nummer intikken and done!
Een bankkaart is langs de andere kant wel tricky omdat je niet echt ziet hoe het met je financiële status zit.
En soms is een confrontatie wel eens handig.
Toch voor mij.

Pentagon City - Teva - old town

Dit weekend was een redelijk rustig weekend. 

Maar ik beklaag me dat nu niet echt. 

Het was regenachtig en fris. 

Schone liedjes blijven niet duren, he. 

Ik heb me wat geconcentreerd op het autorijden, 

in the home depot  (de plaatselijke Van de Nest) groentjes gekocht. 

Dan naar Pentagon City gegaan waar een Hongaarse au pair woont. 

We waren op tijd voor de film Hugo om vier uur. 

Deze film heeft me aangenaam verrast. 

Daarna ben ik naar de hair cuttery geweest om mijn haar zomerklaar te maken. 

Het is weer lekker fris in mijn nekske. 

Een foto van in de cinéma, the drafthouse. 

Daar kan je eten terwijl je naar de film kijkt. 

Ik vind dat wel gezellig. 

In de late avond, na de film en het nieuwe kapsel (ja, die zijn zo laat open!) zijn we naar een comedy show geweest.

Ik stond daar behoorlijk sceptisch tegenover, maar ik heb toch goed gelachen. 

De volgende ochtend, die zeer traag op gang kwam, ben ik samen met haar een paar zomerschoenen gaan kopen. 

Ik vind ze prachtig. 

Ik had enkel slippers mee vanuit België, maar ik kan daar echt geen uren mee rond lopen. 

Ik heb zwakke voeten (ik heb snel een "doortrapt" gevoel en een zeer hoge wreef) en een slechte rug. 

En aangezien mijn rug het al hard te verduren krijgt met de zorg van een baby, was het hoog tijd om eens stevige zomerschoenen te kopen. En duurzame. 

Ik spendeer normaliter niet graag veel geld aan schoeisel. 

En zeker niet voor de zomer. 

Maar deze keer heb ik mezelf overtroffen! 

1 Ze hebben geen velcro. 

Dus ik kan er mee naar het strand gaan en ze blijven nergens aan kleven ( Ik heb fleece gilets met velcro die de hele tijd blijven hangen aan sjaals. En dan zijn die sjaals zo opgewold. Of nylonkousen die tegen laarzen komen met velcro. Hatelijk.)

2 Ze zijn licht. 

3 Ze zitten gemakkelijk. 

In de namiddag heb ik even gewandeld in Alexandria old town (voor de verandering).

Ik was op zoek naar verjaardagscadeautjes voor mijn mama en mijn schoonzus. 

Een kleinigheidje voor mijn zus. 

Reclame is blijkbaar niet hun sterkste kant hier.

Een vaas gemaakt uit oude magazines.

Naar de Mexicaan!

Gisteren heb ik mijn eerste solo gereden in Amerika naar de Mexicaan. Om eten.
Ik wou dat even kwijt.
Ha, vrijheid!
Caramba!

Ik probeer er dit weekend nog een theoretisch examen voor mijn rijbewijs tussen te plannen, maar mijn weekend ziet er nu al heel druk uit.
Het theoretisch examen lijkt me trouwens gemakkelijker dan in België (nog gemakkelijker), maar ik zal ook voor dit examen zwaluwkes hebben.

Nancy's dandy

Zo heette onze boot die ons van Alexandria old town naar de the tidal basin heeft gebracht.

Om de kersenbomen nog eens te bewonderen maar vanuit een andere hoek. 

Ik heb het serieus "vlaggen", he. ;) 

De buurvrouw had me uitgenodigd om samen met nog enkele andere dames het natuurwonder te gaan bewonderen met Elisabeth. 

Zo gezegd, zo gedaan. 

Het was gezellig keuvelen met een prachtig uitzicht.

Elisabeth was weer een "ham" en bekoorde iedereen. 

 Het gezelschap.

Er was er eentje nieuwsgierig.
Op warme/ hete dagen liefst geen bril voor mij en bij deze.

Het was vooral ontspannend. 

Ik vind het leuk om op uitstapjes te gaan met Elisabeth want ze gedraagt zich dan altijd voortreffelijk en ze geniet er echt van. 

Dat is zo leuk om te zien. 

Ze heeft trouwens een nieuw trucje. 

Ze kon high five, handjes klappen, wijzen, maar nu kan ze ook high foot. 

Voet tegen voet in de lucht en dat is echt zo schattig. 

En ze heeft dat zelf uitgevonden. 

Straffe dinges! 

Meltdown

Het zal deze keer niet van de sour cream onion chips en frambozensnoepjes zijn dat er een kilootje of twee zal bijkomen (of meer, who cares).
Dat was een beetje het geval na Moskou.

Maar ijscreme zal na dit avontuur de schuldige zijn.
Ze hebben hier zoveeeel keuze!
Ze eten een coupeke ijs in de avond.
Onderwijl kijkend naar een serie.
(Ik ben het eerder gewoon dit te eten als een vieruurtje, maar ne mens moet zich wat aanpassen, he. ;) )

Het is zo lekker.
Het voelt zo verfrissend (helemaal anders dan chips of snoep).
En het doet me heel erg denken aan mijn meme.

Meme at dat ook heel graag en we hebben vaak een liter crème naar binnen gesmikkeld.
Daarna voelden we ons wel een beetje schuldig want dat was toch niet zo goed voor ons lijn.
Dat schuldgevoel dronken we dan weg met een lekker glaasje wijn.
Ja, we hadden leuke avonden! En we hebben veel gelachen.
Meme was de coolste, de liefste en de meest optimistische.

Meme was wel niet zo avontuurlijk qua smaken.
Het was meestal vanille. Met een schep confituur bij. Hmm.
Hier hebben ze veel smaken.
En ik heb al enkele favorieten.
Ik vraag me af of meme hier ook zou grijpen naar haar vanille of toch eens zot zou doen en naar een andere smaak zou grijpen.

Genoeg over de meme of ik heb meer dan een coupe comfortfood nodig.

Mijn favorieten:

Gefietst

Ik was ervan overtuigd dat fietsen in Washington gelijk stond aan een risicovolle onderneming,
maar blijkbaar biedt de stad ook op dit gebied veel.

Na al dat opzoekingswerk om mijn oudjes naar hier te lokken
(vooral mijn fietsliefhebbende vader dan, mijn moeder zou overal naartoe gaan)
begon het toch ook wel bij mij te kriebelen.


Ik wou gaan fietsen omdat ik zo hoopte mijn baan wat beter te leren kennen.
Ik ben daar niet zo goed in.
Ik weet nauwelijks mijn broer wonen.
Ja, het is erg gesteld.
Maar hier ben ik dus toch wel gedwongen om me leren te oriënteren.
Om naar mijn lessen te gaan of om eens een stapje in de wereld te zetten.
Maar in de auto gaat alles zo snel en moet je op zoveel dingen tegelijk letten,
liefst toch,
dat het me niet lukt om herkenningspunten vast te leggen in mijn geheugen.
Op de fiets is de snelheid al een pakje lager en vallen gebouwen of bomen wat meer op.
Op de fiets dus!
Ook een goede manier om van het weer te genieten en mijn tanende conditie weer wat op te krikken.

Er loopt een bike trail van Alexandria Mount Vernon ( de buurt waar ik woon) tot in Washington.
Ik had dat al een paar keer zien liggen als we ons met de auto verplaatsten en het zag er goed uit.
De Belgische vriendin C. woont tussenin.
En ik wou haar eens bezoeken zonder al te veel gedoe met transportmiddelen (daar had ik na zaterdag wat mijn buik van vol).
En ze gingen pizza maken. :)
We hadden afgesproken om half zes.
Ik wou eerst nog even rondwandelen in old town en vertrok om half vier.

Ik ben niet in old town geraakt.
Dit was geen vlak fietspad en dit was een mountainbike die iets te klein voor me was.
Ik slaagde er niet om veel kracht op mijn benen te zetten en het was lichtjes sterven.
Ik heb een liter water gedronken. (Ik drink dat soms met moeite op een week.)
Ik heb gezweet, gepuft en gevloekt.
Kinderen van zeven jaar gingen sneller dan mij.
Het KON niet alleen aan mij liggen.

Ik ben op tijd toegekomen, maar ik heb de terugtocht afgeblazen (te vermoeid en geen lichten op de fiets).
Maar het was wel schoon.
En de pizza was lekker.

Old post office - Georgetown

Rondwandelen in een ongekende stad kan me echt doen genieten.
De architectuur, de reclame, de verkeersborden, de vuilbakken, ...
Ja, ik vind het echt allemaal interessant.
Zo kwam ik ongepland the old post office tegen.
Een mastodont van een gebouw die ze in de loop van de geschiedenis wilden afbreken, maar dat stuitte op veel verzet.

Je kan met een lift naar boven gaan en Washington aanschouwen op een aanzienlijke hoogte.
Helaas was het redelijk mistig (of pollutie) en was er niet zoveel te zien.
Maar ik ga er zeker nog eens naar toe, want ik denk dat het de moeite waard is.

Vanuit de lift:

Het uitzicht.

Gnagna. Dat wil ik zeker ook eens doen.

Een ideetje voor een derde tattoo?

Uitzicht op de Potomac vanop de Francis Scott Key Memorial Bridge.

De cupcakes moeten hier wel heel lekker zijn. Ik heb helaas niet zoveel geduld.

Naar het schijnt loopt de allermooiste fietsroute in Amerika langs het C&O canal :

Het was een leuke dag, maar ik was echt stikkapot.
Ik vind Georgetown een heel aangename buurt.
Jonge mensen, interessante cafés, ongekende winkels, kleine parkjes...
Ja, het deed me een klein beetje denken aan Gent.

Eentje voor de mama

Eentje voor de zus

Midden in het stad een marathon met heeeeeel veel deelnemers.
Ik voelde me een beetje in Afrika.
Een kudde gnoes. En het was oversteken op eigen risico.