Een ditje en een datje

Ik ben hier nu al meer dan een maand. En zo voelt dat niet. 

Het is allemaal heel snel gegaan. 

Wat natuurlijk een goed ding is, maar toch ook wel wat verontrustend.

Ik wil nog vanalles doen, namelijk! 

Maar ik heb hier ook al vanalles meegemaakt en daarover ga ik het nu even hebben. 

Even wat dingen door elkaar. 

Van den hak op den tak. Zeer Evy. 

Den Amerikoan: 

Mijn visie over dit "gespuis" is in het algemeen vrij positief. 

Het is zoals M. zegt: ze proberen vriendelijk te zijn.

En als toerist is dat toch wel plezant. 

Geen angst hebben om de weg te vragen is een groot pluspunt. 

Er zijn natuurlijk uitzonderingen op de regel, maar in het algemeen verwacht ik niet dat mijn neus afgebeten wordt. 

Ik moet wel nog wennen aan het feit dat iedereen hier constant vraagt hoe het met me gaat. 

Aan de kassa, in de metro, ... echt overal. 

En mijn eerste reactie is dan altijd: ik ken u niet, laat mij met rust. 

Een soort van mijnen-intimate-bubble-wordt-hier-geschonden-gevoel. 

Maar dat komt wel snor. 

Ik dacht dat de overdreven vriendelijkheid van de Amerikanen op mijn zenuwen zou werken, maar eerlijk gezegd vind ik dat een leuke verandering. 

Maar echt een goed beeld kan ik me nog niet vormen aangezien ik nog niet zoveel mensen ken. 

Big

Ik had in het eerste blogbericht al vermeld dat alles hier groot is. 

En nog steeds ben ik daarvan onder de indruk. 

Maar ik besef wel dat die indruk beïnvloed kan zijn door het feit dat ik in een welgestelde buurt woon enzo. 

-De huizen. Je ziet een huis en je denkt: dat valt nog mee, maar dan kijk je eens naar de zijkant en dan zie je een extra verdieping half onder de grond tegen een heuvel aan. (Het is hier heel heuvelachtig.) 

-De auto's. Ik heb nu al een paar keer hier met de auto gereden en ik vind het toch wel intimiderend. 

Dat klinkt misschien zeer kinderachtig. Maar het is zo. 

Het grappige is dat ik zelf het liefst in de SUV rij. Nooit gedacht, maar het ligt eerder aan het feit dat de SUV geen koppeling heeft. 

Rode lichten halfweg steile hellingen zijn nogal angstaanjagend als je wat sukkelt met de koppeling van een ongekende auto. 

Hij klinkt wel een beetje als een opstijgende raket en hij wordt liefkozend "the pig" genaamd omdat hij niet zo economisch/ ecologisch verbruikt. 

-De wegen. Zes rijvakken zijn geen uitzondering. Jep, rijden wordt hier interessant en uitdagend. 

-De winkels. Een mall is een mini-dorp. Je kan er een hele dag verblijven. Ik was (weer) onder de indruk.

Ik liep er een beetje rond als een kieken zonder kop. Ik kende de meeste winkels ook niet. 

De keuze is ook overwhelming. Een hele rayon cornflakes of ijs. Beetje hemels toch wel. 

Food 

Wat de Amerikanen en ik gemeenschappelijk hebben is het feit dat we graag eten. 

Misschien niet zozeer de porties, maar soit. 

Ik hou van eten. Vooral van zoet. 

In een ander land wonen is zo verrijkend qua eten. 

Naar een winkel gaan is voor mij evenveel waard als een museum bezoeken. Voorlopig toch nog. 

En geloof mij, ik heb hier al het een en het ander gezien qua eten! 

Suchibar in een mall. Dat doet me zo denken aan een film van mister Bean waar zijn das vast zit.

Een hele kalkoen op een vreemde manier ingepakt. Ik had eerst niet door wat het was.

Ik hou van cornflakes. Je kan je dus wel voorstellen als ik de overvloed aan keuze zag die de Amerikanen hier hebben. Ik ben van plan om zoveel mogelijk soorten uit te proberen. Deze vind ik behoorlijk vreemd, maar niet slecht.

Metro 

Toen ik in Moskou was had ik er een dubbel gevoel bij.
Maar oh, wat mis ik de metro daar soms toch zo.
In Washington zijn de metro's zeker geen architecturale pareltjes.
Elk station ziet er namelijk hetzelfde uit.
Vrij onpersoonlijk, maar des te efficiënter.

Maar na enkele ritten heb ik mijn visie aangepast:
Geen overdrukke metro, zelfs zitplaatsen. Score!
Mensen die praten en rondkijken. Score!
Vriendelijk personeel dat je heel graag helpt en bereid is dingen te herhalen. Score!

Een groot nadeel is wel dat er geen "ring" is rond de stad.
Het metrosysteem is zodanig gebouwd dat mensen naar en van hun werk kunnen gaan.
Dus in en uit de stad, maar om je te verplaatsen in het centrum kan toch wel eens lastig zijn.