Jaaaaaaaaaaaaaaaa, als ze dat hier lente noemen, dan hou ik mijn hart vast voor de zomer.
Eerlijk waar.
Ik loop hier te puffen en te hijgen en over een milimeterkapsel te dromen dat het niet meer schoon is.
"Geniet van de lente en de herfst, want de zomer is hier vreselijk" waren de woorden van een au pair.
In de schaduw is het te doen, maar het is lente en dat betekent dus dat bomen nog geen blaadjes hebben (of toch niet genoeg) en dus geen schaduw, he.
Het wijkleven is er gelukkig wel ondertussen op verbeterd.
De mensen komen uit hun winterslaap en komen een fris neuzeke halen met de hond of de kleine.
Gisteren limonade gekocht van twee kinders. Zeer Amerikaans, he.
Ik heb ook een wandelvriendin. Tussen haakjes, he.
Een jonge moeder dat ik al zo vaak ben tegen gekomen tijdens wandelingen dat het aanvoelt alsof we elkaar al heel lang kennen.
En ja, we voeren dan echte "mamagesprekken", he.
Hoe eet uwen kleine? En slaapt hij al wat beter?
Zo.
En daarna zet ieder zijn wandelingetje verder want kinderen vinden stilstaan saai.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten