Het is bijna mijn verjaardag.
Dinsdag mag ik eindelijk de kaartjes en postpakketten openmaken die ik de voorbije dagen/weken heb mogen ontvangen.
Normaal spendeer ik mijn verjaardag het liefst samen met familie en vrienden.
Dat spreekt voor zich.
Maar nu is er een grote plas water die dat verhoedt.
Toch gedeeltelijk.
Ik had een oproep gedaan om me kaartjes te sturen en ik moet zeggen dat bezoekjes aan de brievenbus de laatste dagen mij niet teleurstelden.
Iedereen krijgt graag post, maar als je al bijna zes maanden in een ander continent vertoeft wordt dat toch wel dubbel gewaardeerd.
En ik moet toegeven dat ik nog nooit zoveel post heb gekregen en ja, dat doet me toch wel een beetje speciaal voelen.
Dus: dank u.
Ik ga niet alles openmaken op dinsdag zelve, afhankelijk van de hoeveelheid tracht ik er misschien een verjaarweek van te maken.
Ik wil mezelf ook niet teveel verwennen voor een dag.
Ik wil bij ieder kaartje en attentie lang genoeg kunnen stilstaan.
Sommige kaartjes kwamen behoorlijk beschadigd toe (foto's volgen nog), dus ik hoop dat er niks verloren is gegaan.
Sommige kaartjes maakten lawaai als ik er mee schudde.
Sommige kaartjes waren heel erg versierd.
En sommige kaartjes zijn zeer mysterieus: In het begin had ik twee enveloppen, elk met een handschrift dat ik niet kende, ontvangen. Eerst voelde ik me wat schuldig dat ik het handschrift van vrienden niet meer herkende (is dat het gevolg van het digitale tijdperk?), maar later ontving ik nog kaartjes met onbekende namen op!
Er is iets vreemd aan de gang.
Ha, wat een verrassing zal dat zijn om die kaartjes te lezen.
Dus dankzij jullie kijk ik naar mijn verjaardag uit zoals een klein kind.
Dankzij jullie voel ik me geliefd en dat, mensen, telt.
Nog een paar daagjes!!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten