Ik hou ervan om mensen, momenten, gevoelens op papier vast te leggen.
Maar dan wel als het spontaan is.
Ik hou niet van geforceerde blikken en krampachtige glimlachjes.
Het verschil tussen een spontane en een "geplande" foto is bij sommige mensen zo groot.
Eerst ben ik gegaan voor foto's van kinderen aan een fontein.
Kan je een lelijke foto nemen van schattige kinders?
Maar blijkbaar vinden mensen dat toch niet zo leuk dat een vreemde foto's neemt van hun kind.
En dat versta ik.
Dan werd er gebruik gemaakt van een "model".
Dat ging er dan een beetje professioneler aan toe.
Denk ik.
Ik heb er nog een hele hoop getrokken, maar ik wil een beetje de privacy van mijn model respecteren en die kunnen jullie dus helaas niet zien.
Ik was best tevreden.
Ik vond het wel moeilijk om iemand instructies te geven.
En ondertussen rekening te houden met al dat technisch gedoe.
Mijn klasgenootjes waren niet wildenthousiast.
Ik neem het hun niet kwalijk.
Ze zijn allemaal zeer sterke fotografen.
Dus hun mening telt zeker.
Maar ik was toch wat teleurgesteld in mezelf.
Ik kan beter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten