Mi casa

Ik mag mijn beide pollekes kussen d.w.z dat ik dankbaar mag zijn:
Volgende foto's tonen waarom.

Enfele foto's van mijn kamer:

 C. en M. waren zo attent geweest enkele foto's te plaatsen zodat ik me onmiddellijk thuis voelde. En meme, die is er natuurlijk ook bij!

Een foto van mijn meest dierbare mensen. Het kleine Pokémonlampje (zo noem ik het tenminste) maakt Elisabeth altijd aan het lachen en ik vind het ook wel leuk.

Deze lamp vind ik ook leuk omdat er een spaarlamp inzit en ze dus langzaam meer helder wordt. Wat zeer aangenaam is als de wekker (die ik trouwens minder leuk vind) afgaat om zes uur.

Ja, ik heb een i-phone. Dat roze probeer ik te veranderen (niet echt mijn lievelingskleur), maar voor de rest vind ik het wel een handig ding. Gps, mails, skype. Ow yeah.

Mijn agenda. Hierin probeer ik wat op te schrijven wat ik die dag gedaan heb en natuurlijk ook wat ik moet doen. Zeer belangrijk!

Een lange spiegel. Altijd handig om je outfit te checken.

DE kast. Ik ben er echt zot van. Zo Amerikaans. Tadaaaaaa:

Grote ramen met zicht op huizen met Amerikaanse vlaggen en de typische postbussen.

Diegenen die me wat kennen weten dat ik van schommelstoelen hou. Dit is een übercomfortabele schommelstoel. Ideaal om even te ontspannen als Elisabeth een dutje doet. I like! Als ik eergisteren met E. was gaan wandelen zag ik er eentje staan op de stoep met een bordje for free op. Zo doen ze dat dus hier als ze iets niet meer moeten hebben.

Het is misschien niet zo duidelijk op deze foto, maar het had gisterenmorgen wat gesneeuwd!
Dat vond Reggie, de hond, wreed plezant.