Ik ben heel blij met deze beslissing
want als mensen me complimenteerden over mijn foto's dan vond ik dat gedeeltelijk onterecht.
Ik vond dat de camera eerder het werk deed dan ikzelf.
Aangezien ik niet langer een slaaf wil zijn van de automatische functie van Panasonic (Lumix DMC-FZ 18)
ga ik me wat meer bewust bezig houden met fotografie.
De eerste les was een soort van kennismaking met de basisbegrippen en de camera.
Ik ben al enkele jaren in het bezit van dit pareltje en ik moet toegeven dat ik niet elke functie begreep.
Na afloop van de les gonsde mijn hoofd.
Blijkbaar ben je het snel afgeleerd om drie uur naar nieuwe informatie te luisteren.
Ons huiswerk was de handleiding van het toestel lezen en begrijpen
en je slechtste en beste foto mee te nemen.
Ik had dat vrij letterlijk genomen, maar blijkbaar werd "slechtste foto" door anderen toch wel anders begrepen.
Namelijk een minder schone foto,
maar toch wel nog voldoende adembenemend om mij een complete amateur te laten voelen.
Mijn mooiste foto was een van de foto's van de cherry blossoms waarvan ik veel complimentjes heb mogen ontvangen.
Die werd dan ook lyrisch omschreven door mijn klasgenoten.
Het volgende superlatief werd gehoord:
zeer mystiek.
Evy zeer blij.
Zo blij dat ze het zelfs met lichtelijk blozen op haar blog vermeld.
De volgende opdracht was 5 foto's nemen van bloemen.
Maar in een verhaal.
Ik heb me echt een beetje druk gemaakt over dat laatste aspect.
Plaats bloemen nu maar eens in een verhaal.
Ik ben nieuwsgierig hoe mijn werk deze keer zal ontvangen worden.
En wat ik weer zal leren.
Het is zon interessant en ik voel me echt uitgedaagd.
Jullie mogen al nekeer piepen.
(Verwacht nu ook niet teveel, he.)
Dat valt toch onder de categorie bloemen, he?
Zaden?
Geen opmerkingen:
Een reactie posten